Wielka Sobota poprzedza Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego i upamiętnia zstąpienie Jezusa Chrystusa do piekieł.
Wielka Sobota jest czasem żałoby i smutku. Tego dnia nie jest sprawowana Msza św., a wierni nie otrzymują Eucharystii. Po zmroku odprawiana jest Wigilia Paschalna, którą rozpoczyna poświęcenie ognia, wody i Paschału (symbolu Zmartwychwstałego Jezusa). Wierni odnawiają w ten dzień swoje przyrzeczenia chrzcielne. W niektórych parafiach w sobotni wieczór odbywa się procesja rezurekcyjna oznajmiająca zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią.
Wielka Sobota związana jest przede wszystkim ze święceniem pokarmów. Katolicy przychodzą do kościoła z koszyczkami wielkanocnymi, w których znajdują się jajka, baranek, wędlina, sól i chleb. Kolorowe pisanki lub kraszanki są znakiem nowego życia. Baranek to Zbawiciel, który oddał za ludzi życie, zaś wędlina ma przynieść bogactwo w najbliższym roku. Sól chroni od zepsucia, a chleb symbolizuje ciało Chrystusa.
Z biciem dzwonów w Wielką Sobotę związana jest legenda o szatanie przykutym przez Anioła Gabriela do kamiennego słupa. Ogniw łańcucha było tyle, ile dni w roku, jednak diabeł każdego dnia niszczył jedno. W Wielką Sobotę miał pozbyć się ostatniego, ale dzwony powodują zwiększanie się piekielnego ognia, który na nowo spaja łańcuch. Tak długo jak biją dzwony i śpiewane jest Alleluja, demon pozostanie uwięziony. Znany jest na wsiach obyczaj, że po odśpiewaniu pieśni „Chwała na wysokości Bogu” kawalerowie biegną do dzwonu. Pierwszy, który do niego dotrze i zadzwoni, bogato się ożeni.