Boże Narodzenie to chrześcijańskie święto ku czci narodzin Jezusa Chrystusa, przypadające 25 grudnia.
W czasach pogańskich wiele ludów miało swoje odpowiedniki Bożego Narodzenia. Zwykle związane było z przyrodą i oddawaniu czci bogom, którzy się nią opiekowali. Starożytni Skandynawowie obchodzili Jul, czyli święto życia. W Rzymie świętowano Saturnalie na cześć Saturna, boga rolnictwa. Był to czas najhuczniejszych zabaw tamtych czasów. Przez kilka dni stoły były suto zastawione, bawiono się i pito bez umiaru. W ten sposób chciano podziękować bóstwu za cały rok. 25 grudnia Rzymianie odprawiali urodziny Mitry, który uznany jest za opiekuna przyjaźni, więzi rodzinnych oraz ugody. W IV wieku papież Juliusz I wybrał datę 25 grudnia na Święto Narodzenia. Pod koniec ósmego stulecia Boże Narodzenie było znane już w całej Europie.
Tradycyjnymi kolorami świąt są: zieleń – symbol życia i odrodzenia, czerwień, która jest znakiem krwi Chrystusa oraz złoto oznaczające światło. Zielone drzewko to zwyczaj, który ma ponad 300 lat. Choinka reprezentuje odradzanie się i trwanie. Na jej szczycie znajduje się gwiazda na pamiątkę Gwiazdy Betlejemskiej, zaś na gałązkach zawieszane są bombki, czyli znak wieczności, aniołki – opiekunowie domu oraz cukierki i pierniczki (radość i dostatek). Najwcześniejszymi ozdobami choinkowymi były jabłka na pamiątkę owocu z biblijnego raju. Światełka choinkowe symbolizują nowonarodzonego Chrystusa, a łańcuchy więzi rodzinne. Jemiołę znali już starożytni Celtowie, którzy wierzyli, że roślina przynosi szczęście i odpędza złe moce. Jednak to Anglicy w epoce wiktoriańskiej zawiesili ją pod sufitem, tworząc tradycję całowania pod jemiołą.
Dzisiaj Boże Narodzenie to czas dla rodziny i przyjaciół, spotkania i obdarowywanie się prezentami. W takim gronie śpiewane są kolędy wyrażające radość z narodzin Chrystusa.
Uroczystość Narodzenia Pańskiego jest świętem nakazanym i wpisanym na listę dni wolnych od pracy, więc tego dnia centra handlowe, firmy i szkoły są nieczynne.