Wakacje to czas wolny od zajęć dydaktyczno-oświatowych, przypadający w okresie letnim w dwa kolejne miesiące (lipiec-sierpień). Przyjęło się, że trwają one od dnia zakończenia roku szkolnego do pierwszego dnia września.
Termin wakacje został wprowadzony w 1919 roku wraz z dekretem o obowiązku szkolnym. Od tego momentu ferie letnie na stałe wpisały się w kalendarz szkolny. W dwudziestoleciu międzywojennym niemal wszyscy korzystali z możliwości udania się na wypoczynek. Popularne były wówczas kierunki uzdrowiskowe. Na czas wakacji uruchamiane były specjalne linie kolejowe z Krakowa do Krynicy, Iwonicza czy Rabki, zaś z Warszawy, np. do Ciechocinka. II wojna światowa przerwała beztroską sielankę, by w okresie PRL-u odpoczynek letni stał się obowiązkiem nie tylko dla uczniów, ale także całych rodzin, a szczególnie przodowników pracy. Organizowano dla nich zakładowe wyjazdy do ośrodków przygotowywanych przez Fundusz Wczasów Pracowniczych. Każdy robotnik przynajmniej raz musiał skorzystać z zakładowej oferty wczasów. Po 1989 roku wakacje zorganizowane stały się synonimem luksusu.
Wakacje przeznaczone są nie tylko na odpoczynek, ale również służą odkrywaniu i rozwijaniu zainteresowań czy zawieraniu nowych znajomości. Niejednokrotnie jest to okazja do nauki nowych sportów oraz wyjazdów na obozy i kolonie.
Celem wakacji jest przede wszystkim regeneracja sił po 10-miesięcznej nauce. Wypoczynek, zarówno fizyczny jak i psychiczny, jest konieczny, aby uczniowie z większą energią powitały nowy rok szkolny.