Wielki Piątek jest świętem ruchomym, przypadającym na 2 dni przed Wielkanocą. Upamiętnia męczeńską śmierć Chrystusa na krzyżu.
W Wielki Piątek w Kościele Katolickim nie jest sprawowana Msza św. Do liturgii zalicza się jednak Mszę Męki Pańskiej. Wiernych obowiązuje ścisły post: wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a dozwolony jest jeden posiłek do syta i dwa mniejsze.
W godzinę Męki Pańskiej (przyjmuje się, że jest to 15.00) rozpoczyna się uroczysta Droga Krzyżowa. Odtwarzanych jest 14 stacji, po których następuje symboliczne złożenie ciała Chrystusa do grobu. Tradycja nakazuje, aby w kościele przy Grobie Pańskim, na pamiątkę czuwania przez straż rzymską, również pełniona była warta. Najczęściej sprawowana jest przez strażaków, żołnierzy lub harcerzy. W Polsce najpopularniejsza Droga Krzyżowa odbywa się w Kalwarii Zebrzydowskiej. Po odczytaniu wyroku skazującego Jezusa, kapłan wcielający się w Jego postać, bierze na ramiona krzyż i po kolei odtwarzane są kolejne sceny pasyjne. Następnie na Golgocie celebrowana jest Liturgia Męki Pańskiej.
Za czasów panowania Jana Kazimierza popularne były procesje biczowników, czyli pokutujących mężczyzn, którzy odwiedzali kościoły i modlili się leżąc krzyżem. Podobnie jak Chrystus, byli oni biczowani aż do krwi.
Najczęściej praktykowanym na wsiach obrzędem było obmywanie się w lodowatej wodzie strumienia, aby zapewnić sobie zdrowie i urodę. Wierzono, że szczególne właściwości ma woda krzyżowa, czyli z miejsca, w którym przecinają się dwie rzeki.
Wielki Piątek był dniem żałoby. Zwracano szczególną uwagę, aby w ten dzień niczego nie tłuc i nie przybijać, aby nie dobijać Chrystusa do krzyża. Także tego dnia obowiązywał ścisły post, zabraniano się przeglądać w lustrze i czesać włosów. Dużą wagę przywiązywano do pogody jaką obserwowało się w dzień śmierci Chrystusa. Mawiano, że: Jak we Wielki Piątek mróz, to na gołej kępce siana wóz oraz W piątek przed Wielkanocą, gdy deszczyk przerosi, pospólstwo urodzaje tego roku wnosi.