Święto Bożego Miłosierdzia jest świętem ruchomym obchodzonym w pierwszą niedzielę po Wielkanocy (czyli w II Niedzielę Wielkanocną).
Święto związane jest z mistycznymi objawieniami siostry Faustyny Kowalskiej, według których Jezus sam poprosił o jego ustanowienie:
Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia (Dz. 299). Pragnę, aby święto Miłosierdzia, było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia Mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia Mojego. Która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski (Dz. 699).
Wiara w Miłosierdzie Boże związana jest z obietnicą Chrystusa o dostąpieniu łask doczesnych i wiecznych. Do zatwierdzenia święta przyczynił się spowiednik św. Faustyny – ksiądz Michał Sopoćko, który po jej śmierci w 1938 roku, spopularyzował je na ziemiach Wileńszczyzny. Następnie w latach 80. XX wieku Franciszek Macharski wielkopostnym Listem Apostolskim wprowadził do diecezji krakowskiej Święto Bożego Miłosierdzia. Beatyfikacja Faustyny przyspieszyła kult Miłosierdzia Boga.
W 2000 roku papież Jan Paweł II wpisał na stałe obchody Bożego Miłosierdzia do kalendarza liturgicznego. Pięć lat później w wigilię Święta Bożego Miłosierdzia Ojciec Święty zmarł. Według Kościoła katolickiego wybór drugiej niedzieli po Zmartwychwstaniu Chrystusa jest motywowane związkiem pomiędzy tajemnicą Odkupienia a tajemnicą Miłosierdzia Bożego.