1 maja to święto narodowe ustawowo wolne od pracy. Tego dnia obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Solidarności Ludzi Pracy, który upamiętnia strajki robotników domagających się lepszych warunków pracy.
Historia święta sięga 1886 roku, kiedy to pracownicy chicagowskiej fabryki zbuntowali się przeciwko masowym zwolnieniom. W tym czasie w całych Stanach Zjednoczonych domagano się ośmiogodzinnego czasu pracy. Protesty zostały krwawo stłumione, a na pamiątkę ofiar II Międzynarodówka uznała, że 1 maja będzie Świętem Pracy.
W Polsce obchody święta pojawiły się w latach 90. XIX wiek i początkowo były zakazane przez zaborców. W II Rzeczpospolitej uczestnicy demonstracji również były atakowane przez policję i władzę. Swoje uznanie zdobyło dopiero w Polsce Ludowej, kiedy to Święto Proletariatu było obowiązkowe, ponieważ nawiązywało do idei komunistycznych. Rząd ogłosił 1 maja świętem państwowym. Zaczęto organizować sławne pochody pierwszomajowe, pod hasłem Bolesława Bieruta: Niech się święci 1 maja!, którym towarzyszyły wystąpienia przedstawicieli partii i wręczanie przodownikom pracy odznaczeń.
Huczne obchody święta zakończyły się wraz z okresem polskiego komunizmu. Obecnie przeprowadzane są pikiety i manifestacje oraz imprezy plenerowe, jednak ich celem jest zapewnienie rozrywki całym rodzinom podczas majówki.