Triduum Paschalne to określenie trzech występujących po sobie dni Wielkiego Tygodnia: czwartku, piątku i soboty. Triduum rozpoczyna czwartkowa Msza Wieczerzy Pańskiej, a kończy Msza św. w Niedzielę Wielkanocną.
Chrześcijańska Wielkanoc nawiązuje do żydowskiego święta Paschy, obchodzonego na pamiątkę ucieczki z niewoli egipskiej. Chrześcijanie wierzą bowiem, że Jezus był Barankiem Paschalnym, przez którego dokonało się ludzkie Zbawienie.
Triduum Paschalne rozpoczyna liturgia Eucharystyczna Wieczerzy Pańskiej, która odprawiana jest w Wielki Czwartek. Tego dnia w diecezjach biskupi w godzinach porannych celebrowane jest uroczyste nabożeństwo Krzyżma Świętego, zaś w kościołach parafialnych obywa się wówczas tylko jedna wieczorna Msza św. Wspominane są wydarzenia z Wieczernika, kiedy to Jezus podczas Ostatniej Wieczerzy ustanowił sakrament Eucharystii i Kapłaństwa oraz zapowiedział swoją śmierć. Kapłani symbolicznie obmywają wiernym nogi, a pod koniec liturgii rozbrzmiewają dzwony kościelne, które po chwili milkną. W przekazach ludowych pojawia się powiedzenie: Nie śpiewaj alleluja aż po Wielkim Piątku, które nawiązuje do cisza mającej być wyrazem męki konającego Chrystusa.
W Wielki Piątek sprawowana jest liturgia Męki Pańskiej oraz Wigilii Paschalnej. Tego dnia w Kościele katolickim nie jest odprawiana Msza św. i obowiązuje ścisły post ilościowy i jakościowy. Wierni mogą jednak przystąpić do spowiedzi oraz przyjąć komunię świętą, a także adorować Najświętszy Sakrament w ciemnicy. Wszystkie obrzędy przeprowadzane są w ciszy i skupieniu. W niektórych parafiach na znak ukrzyżowanego Chrystusa kapłani kładą się z rozłożonymi ramionami. Odsłaniane są krzyże oraz praktykowane jest całowanie krucyfiksu przez wiernych, zaś Monstrancja zakrywana jest białą płachtą symbolizującą całun, którym okryte było ciało Jezusa.
Wielka Sobota poprzedza święto Zmartwychwstania i jest momentem żałoby i oczekiwania na powrót Zbawiciela. Przed południem wierni przynoszą do kościoła koszyczki wielkanocne. Święcenie pokarmów to zwyczaj pochodzący z VIII wieku, jednak w Polsce znany dopiero od XIV. Święconka składa się zwykle z jaj, czyli symbolu nowego życia, baranka, a więc Zmartwychwstałego Jezusa, chleba, który ma zapewnić dobrobyt i nawiązuje do Ciała Chrystusa, wędlina i kiełbasa (dostatek) oraz sól chroniąca przed zepsuciem. W niektórych regionach Polski do koszyczków wkładany jest także chrzan, miód i masło. Wieczorem odprawiana jest Msza Wigilii Paschalnej, która jest już częścią obchodów Zmartwychwstania Pańskiego. Gdzieniegdzie rezurekcja odbywa się w Wielką Sobotę, po zmroku – zgodnie z żydowską tradycją, że nowy dzień rozpoczyna się po zachodzie słońca.